Valentina Broja

Sot, si cdo dite

Largohem...
por dua te le nje tatuazh te gerryer
ne mendime tuaja te erreta
Vetem nje bisede memece
me shpeton nga ngulja shkembinjeve thepake
pa u fundosur trokellimave te qeta
pa i sharruar dritat me dore time;
Por, dua te besoj qe Zoti ekziston
e asgje nuk me bene te besoj ne madherine e universit
e asgje nuk me bene te besoj ne justifikime te dhunimit qe i beje vetes
e besa as ne patetizmin e asnje loti
Dua te lagohem duke thurur lendime
te paskajshme, infinite
qe te lehtesohem nga trazimi
i fjaleve te embela
qe i mbuloj me dhe varri
dhomave te ndertuara nga lloqi i fytyrndryshkurve.
Dhimbja e ndjek dhimbjen.
Asgjeja asgjene.
Boshllek i zakonshem.
Dua te degjoj zhurmen e gropuar
ne qetesi ;
Dua te preke dhuraten e perqafimit
absurd;
Pa i lene vetes pike gjumi me nete te tera
pa e gjetur pergjigjen e asnjeres nga ditet
qe do te vijne
pa kerkuar perdellim.

Deri sa te njohtohem me veten.


Vdekja, kukulla e emrit tim

Paranoja, ne qetesi
me leshoj çehren e nje te çmendure
mu para pasqyres se thyer qe reflekton vdekjen;
me mbeshjelli fillimthi me rrjete marimange
pastaj me theu koken me nje dehje te forte
arriti t’me ngjyrose tere qenijen time me boje te zeze,
boje dreqi.
Me kohe varrosa veten me duart e mija.
Ndjelle mallkim
per te gjithe ata qe me zbukurojne kufomen..
Andaj mos u afroni...
se ju leshoj rrenen ne duar
te lidhur me nje fiongo te kuqe
si shenje e kurthes shtazore
vetem e vetem per ta perqafuar
vdekjen...kukullen time.


Shkojme andej nga eshte prishur rruga


Flej zemer, flej...

gjumi te pergedhele fytyren

e semundja te çpon trupin

por urinoje dhimbjen e lexohu

ne faqe te mosurrejtjes.

Do te ndihmohesh nga lutjet e faljes

****

Vdekja shkon e vjen

e jeta te sillet si rulet rusi zemer

shtergo ngjarjet e urrejtjes

ne kuti dashurije.

e çelsin hudhe oqeaneve te zbraseta.

****

Kape vetem nje yll, zemer

le te shendrite burgut te pershendetjeve

se te tjeret jane te mallkuar me peshymen tende,

te vjedhin unazen e vuajtjeve.

Varferohesh.

****

Zhveshe dashurine zemer

deri ne eshtra te pluherosur

e mos te dhimbet shpresa e ikjes

nje dite do te varrosesh se bashku me te.

Askush s’do te qaje.

****

Leri pyjet te gjelberohen zemer

se dritat prap depertojne,

mos gatuaj shpresen rrugeve

se vjelljet nuk te ndalen per se gjalli

mbeshteti duart ne engjej te zene

e fluturo nga rrezimet e vetmise.

Do te denohesh perjete.

****

Shko nga ke ardhur zemer

asgje s’ka mbetur ne emer tendin

vdekjen shpetim

lunderimeve te jetes se semure.

S’te ndihmon askush.