Arbenita Rrmoku

Ditët e Fundit të Janarit

Janar o dimër,
Janar o vjeshtë

U prenë vajtje dhe ardhjet
Asgjë nuk pipëtin në udhëkryq

Premieres i erdhi fundi
S ‘ ka rëndësi më
Nëse je personazhi
Në rolin Gent

U la në harres
Fjala-peng

Timonin e mbanë ende
Mugëtira e mbrëmjes

Nuk na sjell ma ballëprballë
Mbi shtegthin do të pashitet malli

Veranda ndarese,
Thithë eter derisa mbyllen bebëzat

Kohem nga hija e tetë
Tetë hije janë fuzionuar në një te vetme

Rrugës së Piramideve
Merohem me gjithqka sjell dita e re

Pellgaçe e hedhur
Në pluhurinë e marimangës

Lëkur kohe
Degë e zgjatur deri n lum

Fundja fundjes
Mbyllën vitin

Kotë më dehën akrepat e ores
Në oazën e pagjumëse

Muret e kështjellës
Fletëpërcjellësja thotë në poshtëshënim:
Çastëshëm dehëm ,

Por jo nga
Vera vieneze.....







Trokitje



Trokitje te dera e zemeres
frymarrja thellon
bronkiet protestojnë zhurmshëm
bëhen se janë
për pak dramë, loje skenike
heshtja ma mori pritjen
me iku gjysma e fjales
qe e kam ruajtur për ty
mendimet bëhen statuja
kopertinat e mallit mbyllen
faqet brenda lexohen
ikja tashmë u harrua
veq gjurët tua në copa të thyera të paqyres
reflektojne imazhe te vonuara digjitale
trokitje në kujtese
mos ik në harrese